Zapytania


Warning: A non-numeric value encountered in /wp-content/themes/proparty/fw/core/core.reviews.php on line 214

Warning: A non-numeric value encountered in /wp-content/themes/proparty/fw/core/core.reviews.php on line 214

Zapytania poselskie

25 marca 2019 r. - zapytanie w sprawie remontu stacji transformatorowych.

W dniu 25 marca 2019 roku Poseł Małgorzata Zwiercan wystosowała zapytanie do Ministra Infrastruktury Pana Andrzeja Adamczyka w sprawie remontu stacji transformatorowych.

Szanowny Panie Ministrze,

Elewacje stacji transformatorowych w Gdańsku wymagają pilnego remontu. Odpada z nich tynk. Pokryte są także graffiti.  Taki wygląd stacji negatywnie wpływa na estetykę różnych miejsc w Gdańsku.

Pilnego remontu elewacji wymagają stacje:
1. Drużyn Strzeleckich T-1647,
2. Warszawska 44 T – 1836,
3. Piecewska 20 T – 1642,
4. Małomiejska T-1085,
5. Ołowianka 1102,
6. Cebertowicza T-1138,
7. Hucisko T-317082,
8. Szopy T-1999,
9. Powstańców Warszawskich T-1679,
10. Hoża 11 T- 1509.

W związku z powyższym proszę o odpowiedź na pytanie:

 

  1. Czy jest możliwe uwzględnienie remontu wyżej wymienionych stacji  transformatorowych w 2019 roku?

 

Z poważaniem

Poseł Małgorzata Zwiercan

 

W dniu 25 kwietnia 2019 roku Poseł Małgorzata Zwiercan otrzymała odpowiedź na swoje zapytanie w sprawie remontu stacji transformatorowych.

Wszystkie stacje transformatorowe poddawane są cyklicznym oględzinom. Na
podstawie oceny stanu technicznego oraz na podstawie dostępnego budżetu obiekty
kwalifikowane są do planu remontów. W pierwszej kolejności naprawiane są te elementy
stacji, które bezpośrednio mogą powodować zagrożenia lub wpłynąć na awaryjność sieci.
Stan obiektów wymienionych w zapytaniu został oceniony pod względem technicznym
i wygląda następująco:
1. T-1647 Drużyn Strzeleckich – stacja zakwalifikowana do remontu, w wyniku
postępowania przetargowego został wyłoniony wykonawca, prace wykonamy do końca
2019 r.
2. T-1836 Warszawska 44 – stacja zakwalifikowana do remontu na podstawie wcześniejszej
oceny stanu technicznego, remont elewacji zrealizowany w marcu 2019 r.
3. T-1642 Piecewska 20 – stacja nie wymaga pilnej naprawy. Planowany termin realizacji
w 2020/2021 r.
4. T-1085 Małomiejska – stacja zakwalifikowana do remontu. Planowany termin realizacji
w 2019/2020 r.
5. T-1102 Kępa ZE (w interpelacji „Ołowianka”) – stacja zakwalifikowana do remontu.
Planowany termin realizacji w 2019 r.
6. T-1138 Cieszyńskiego 14 (w interpelacji „Cebertowicza”) – stacja zakwalifikowana do
remontu. Planowany termin realizacji w 2020 r.
7. T-317082 Hucisko – złącze kablowe ma zaledwie 3 lata, niestety zostało pomalowane
graffiti – w najbliższym czasie zostanie przemalowane.
8. T-1999 Szopy – stacja zakwalifikowana do remontu. W roku 2017 wykonaliśmy naprawę
dachu, planowany termin poprawy elewacji w 2020/2021 r.
9. T-1679 Powstańców Warszawskich – stacja zakwalifikowana do remontu. Planowany
termin realizacji w 2020 r.
10. T-1509 Kino Stogi (w interpelacji „Hoża”) – stacja zakwalifikowana do remontu.
Planowany termin realizacji w 2019 r.

 

Z poważaniem,
z upoważnienia Ministra Energii
Tadeusz Skobel
podsekretarz stanu

19 lutego 2019 r. - zapytanie w sprawie stacji dializ Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie.

W dniu 19 lutego 2019 roku Poseł Małgorzata Zwiercan wystosowała zapytanie do Ministra  Zdrowia Pana Łukasza Szumowskiego w sprawie stacji dializ Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie.

 

Szanowny Panie Ministrze,

 

Do mojego biura poselskiego wpłynęła petycja od pacjentów dializowanych w Stacji Dializ Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie przy ul. Kopernika 15 i 15c.

Wyżej wymieniona stacja dializ za kilka miesięcy ma zostać przeniesiona. Zmniejszona ma zostać także liczba miejsc dializacyjnych w nowej siedzibie Szpitala Uniwersyteckiego    w Krakowie. Obecna stacja ma zostać zlikwidowana wcześniej, przed otwarciem nowej.                 Jak przekonują pacjenci, likwidacja dotychczasowych miejsc dializacyjnych spowoduje ogólne zmniejszenie ich ilości i nierównomierne rozmieszczenie w Krakowie.  W ich odczuciu   los pacjentów jest niepewny, a perspektywa zmiany lokalizacji stacji dializ i ograniczenie  ich ilości, stanowi dla nich poważny problem.

Wielu pacjentom korzystającym z zabiegów w przewidzianej do likwidacji stacji udawało się połączyć aktywność zawodową z dializami. Trzeba podkreślić, że wymagało  to od nich znacznej dyscypliny i zgrania rozkładu dnia tak, aby czas pracy nie kolidował  z terminem zabiegu. Przeniesienie do nowych podmiotów budzi także obawy dotyczące wydłużenia czasu dotarcia na zabiegi i utraty możliwości pracy zawodowej związanej z brakiem możliwości dializoterapii na 3 zmianie – jedynej dogodnej pozwalającej godzić pracę zawodową z zabiegami hemodializy.

 

W związku z powyższym proszę o odpowiedzi na następujące pytania:

  1. Ilu pacjentów w tej chwili dializuje się na Stacji Dializ Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie przy ul. Kopernika 15 i 15c?
  2. Ile dializ będzie można przeprowadzić w nowo otwartym budynku?
  3. Jakie rozwiązania zaproponowało ministerstwo na czas pomiędzy likwidacją starej i otwarciem nowej stacji dializowanym pacjentom?
  4. W jaki sposób – ze względu na zmniejszając się liczbę miejsc do dializy – ministerstwo planuje zabezpieczyć interesy pacjentów?
  5. Co się stanie z wykwalifikowanym i doświadczonym personelem likwidowanej stacji dializ?
  6. Czy jest możliwe utrzymanie stacji dializ Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie                    przy ul. Kopernika 15c (w tzw. nowym budynku)?
  7. Czy jest możliwe zwiększenie liczby stanowisk do  hemodializy  w nowej lokalizacji                     do poziomu istniejącego w starym miejscu?

 

 

Z poważaniem

Poseł Małgorzata Zwiercan

 

W dniu 2 kwietnia 2019 r . Poseł Małgorzata Zwiercan otrzymała odpowiedź na swoje zapytanie w sprawie stacji dializ Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie.

Kwestie dotyczące planowanych zmian w strukturze i lokalizacji stacji dializ Szpitala
Uniwersyteckiego w Krakowie pozostają we właściwości Kierownictwa ww. podmiotu
leczniczego i jego podmiotu tworzącego. Szpital Uniwersytecki w Krakowie jest
podmiotem leczniczym funkcjonującym w formie samodzielnego publicznego zakładu
opieki zdrowotnej. Jest to tzw. szpital kliniczny, dla którego podmiotem tworzącym jest
publiczna uczelnia prowadząca działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk
medycznych – Uniwersytet Jagielloński.
Z wyjaśnień przedłożonych w przedmiotowej sprawie przez Prorektora Uniwersytetu
Jagiellońskiego ds. Collegium Medicum – Pana prof. Tomasza Grodzickiego wynika, że
w obecnej lokalizacji Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie liczba pacjentów
dializowanych oscyluje w granicach 195-200 osób. Natomiast dedykowana liczba
stanowisk dializacyjnych w nowej siedzibie Szpitala Uniwersyteckiego, której aktualnie
nie można zwiększyć, pozwoli na realizację świadczeń na rzecz ok. 130 osobowej grupy
pacjentów. W celu zabezpieczenia ciągłości udzielania świadczeń na rzecz całej grupy
aktualnie leczonych pacjentów, Szpital Uniwersytecki podejmie działania zmierzające do
zawarcia umowy z podwykonawcą spełniającym takie same wymagania realizacji
świadczeń jakie zapewnia Szpital. Dzięki temu, po sprzedaży nieruchomości –
niezbędnej w celu pozyskania środków finansowych koniecznych do uruchomienia
działalności Szpitala w nowej siedzibie, zabezpieczone zostaną świadczenia wszystkim
dotychczas leczonym w ramach hemodializoterapii pacjentów. Jednocześnie, jak
wskazał Prorektor, konieczność sprzedaży dotychczasowej siedziby Szpitala
Uniwersyteckiego, powoduje, że nie będzie możliwości udzielania świadczeń
zdrowotnych w dotychczasowej lokalizacji po przeniesieniu działalności do nowej
siedziby. Jednocześnie poinformował, że nie jest planowana redukcja zatrudnienia
wysoko wykwalifikowanej kadry pracowników oddziałów klinicznych Szpitala
Uniwersyteckiego w wyniku przeniesienia do nowej siedziby.
Dodatkowo uprzejmie informuję, że zgodnie z przepisem § 7 ust. 3 i 4 załącznika do
rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 8 września 2015 r. w sprawie ogólnych
warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (Dz. U. 2016 r. poz. 1146, ze
zm.), zmiana określonego w umowie miejsca udzielania świadczeń, następuje na
pisemny wniosek świadczeniodawcy. Dyrektor oddziału wojewódzkiego Funduszu
rozpatruje wniosek w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania i udziela zgody albo
odmawia jej wydania w formie pisemnej. Dyrektor oddziału wojewódzkiego Funduszu
może odmówić wydania takiej zgody, w przypadku gdy zmiana określonego w umowie
miejsca udzielania świadczeń może spowodować ograniczenie dostępności do
świadczeń lub pomieszczenia nie spełniają wymagań, o których mowa w ust. 1 tegoż
przepisu. Z informacji otrzymanych z Małopolskiego OW NFZ wynika, że wniosek,
o którym mowa powyżej, nie został jeszcze złożony.
Ponadto, jak poinformował Małopolski OW NFZ, przeniesienie Szpitala
Uniwersyteckiego w Krakowie do nowej siedziby, zlokalizowanej w dzielnicy miasta –
Prokocim, stanowić będzie przedmiot rozmów podczas planowanych spotkań z Dyrekcją
Szpitala, w trakcie których oprócz uzgodnień, m. in. co do harmonogramu
przeprowadzki, poruszone będą zagadnienia związane z zapewnieniem dostępności do
świadczeń w stacji dializ realizującej świadczenia w zakresie hemodializoterapii z
zapewnieniem 24-godzinnego dyżuru. W przypadku wystąpienia sytuacji braku
możliwości zapewnienia realizacji świadczeń przez Szpital Uniwersytecki dla wszystkich
dotychczasowych pacjentów, Małopolski OW NFZ przekazał, iż podejmie wszelkie
niezbędne działania w celu zapewnienia pacjentom nieprzerwanej terapii. Dodać należy,
iż w chwili obecnej w Krakowie funkcjonują inne stacje dializ, które już w ubiegłym roku
potwierdziły możliwość zwiększenia liczby stanowisk dializacyjnych w przypadku
wystąpienia takich potrzeb.

Z poważaniem
z upoważnienia Ministra Zdrowia
Maciej Miłkowski
Podsekretarz Stanu

14 lutego 2019 r. - zapytanie w sprawie dowozu młodzieży niepełnosprawnej do szkół.

W dniu 14 lutego 2019 roku grupa Posłanek wystosowała zapytanie  do ministra Edukacji Narodowej Pani Anny Zalewskiej w sprawie dowozu młodzieży niepełnosprawnej do szkół.Szanowna Pani Minister,

Na podstawie art. 39 ust. 4 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (Dz.U. 2018 poz. 1669) obowiązkiem gminy jest:

1) zapewnienie uczniom niepełnosprawnym, których kształcenie i wychowanie odbywa się na podstawie art. 127, bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu do najbliższej szkoły podstawowej, a uczniom z niepełnosprawnością ruchową, w tym z afazją, z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym – także do najbliższej szkoły ponadpodstawowej, do końca roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym uczeń kończy 21. rok życia;

2) zapewnienie dzieciom i młodzieży, o których mowa w art. 36 ust. 17, a także dzieciom i młodzieży z niepełnosprawnościami sprzężonymi, z których jedną z niepełnosprawności jest niepełnosprawność intelektualna, bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu do ośrodka rewalidacyjno-wychowawczego, do końca roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym kończą:

a) 24. rok życia – w przypadku uczniów z niepełnosprawnościami sprzężonymi, z których jedną z niepełnosprawności jest niepełnosprawność intelektualna,

b) 25. rok życia – w przypadku uczestników zajęć rewalidacyjno-wychowawczych.

Do mojego biura poselskiego zgłaszają się rodzice uczniów niepełnosprawnych, których dzieci z powodu swoich niepełnosprawności mają problemy z ukończeniem nauki w szkołach i ich edukacja trwa dłużej niż do ukończenia przez nich 21 roku życia.

Po przekroczeniu ww. progu wieku gmina nie ma niestety obowiązku zapewniać tym uczniom bezpłatnego dowozu do szkół.

W związku z powyższym zwracam się do Pani Minister z zapytaniem:

  1. Czy do Ministerstwa Edukacji Narodowej wpływają sygnały od rodziców uczniów niepełnosprawnych w sprawie problemów wynikających z ww. ograniczeń ustawowych?
  2. Czy istnieje możliwość ujednolicenia przepisów prawnych, tak aby dzieci i młodzież uczęszczająca zarówno do szkół jak i ośrodków rewalidacyjno-wychowawczych, do ukończenia przez nich 25 roku życia, miała zapewniony przez gminę do wspomnianych placówek bezpłatny transport?

W  dniu 25 lutego 2019 roku Poseł Małgorzata Zwiercan otrzymała odpowiedź  na zapytanie w sprawie dowozu młodzieży niepełnosprawnej do szkół.

Szanowne Panie Posłanki,  

uprzejmie informuję, że Minister Edukacji Narodowej wprowadził w przepisach art. 39 ust. 4a ustawy – Prawo oświatowe[1] możliwość zorganizowania przez gminę dzieciom i młodzieży niepełnosprawnej objętej kształceniem specjalnym, bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu do szkoły ponadpodstawowej oraz ośrodków specjalnych[2] w przypadkach, w których nie ma takiego obowiązku. Decyzja w tej sprawie należy do organów stanowiących gminy, tj. do rady gminy[3].

Rozwiązanie to dotyczy również niepełnosprawnych uczniów, którzy skorzystali z możliwości przedłużenia okresu nauki na danym etapie edukacyjnym[4] i kontynuują naukę po ukończeniu 21. roku życia w szkole ponadpodstawowej (ponadgimnazjalnej).

MEN nie prowadzi obecnie prac nad zmianą przepisów dotyczących dowozu przez gminę niepełnosprawnych uczniów do szkół. Nałożenie na gminy dodatkowego obowiązku zapewnienia uczniom niepełnosprawnym po ukończeniu przez nich 21. roku życia bezpłatnego dowozu i opieki do szkół, będzie skutkowało obciążeniem budżetów gmin.

Z wyrazami szacunku

Z upoważnienia
MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ

Marzena Machałek

[1] Ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 996, z późn. zm.).

[2] O których mowa w art. 2 pkt 7 ww. ustawy, tj.: młodzieżowe ośrodki wychowawcze, młodzieżowe ośrodki socjoterapii, specjalne ośrodki szkolno-wychowawcze, specjalne ośrodki wychowawcze,  ośrodki rewalidacyjno-wychowawcze.

[3] Art. 15 ust. 1 i art. 18a ust. 1, w związku z art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r.
o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r. poz. 994, z późn. zm.).

[4] Zgodnie z § 5 rozporządzeń Ministra Edukacji Narodowej:

  • z dnia 28 marca 2017 r. w sprawie ramowych planów nauczania dla publicznych szkół (Dz. U. poz. 703);
  • z dnia 7 lutego 2012 r. w sprawie ramowych planów nauczania w szkołach publicznych (Dz. U. poz. 204, z późn. zm.).
4 lutego 2019 r. - zapytanie w sprawie remontu Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej I i II st. im. Feliksa Nowowiejskiego w Gdańsku

W dniu 4 lutego 2019 roku Poseł Małgorzata Zwiercan wystosowała zapytanie do Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Pana Piotra Glińskiego  w sprawie remontu Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej I i II st. im. Feliksa Nowowiejskiego w Gdańsku.

Szanowny Panie Ministrze,

Ogólnokształcąca Szkoła Muzyczna I i II st. im. Feliksa Nowowiejskiego w Gdańsku jest szkołą publiczną pod nadzorem pedagogicznym Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Elewacja budynku szkoły wymaga pilnego remontu.

W związku z powyższym, proszę  o odpowiedzi:

1. Kiedy konkretnie planowane jest przeprowadzenie kolejnego postępowania przetargowego?

2. Czy w związku z problemem związanym z wyłonieniem wykonawcy, planowane jest zwiększenie środków na remont elewacji tej placówki?

Z poważaniem

Poseł Małgorzata Zwiercan

4 lutego 2019 r. - zapytanie w sprawie poprawy bezpieczeństwa mieszkańców gm. Kościerzyna (woj. pomorskie) na drodze krajowej nr 20 między Kościerzyną a Kornem

W dniu 4 lutego 2019 roku Poseł Małgorzata Zwiercan wystosowała zapytanie do Ministra Infrastruktury w sprawie poprawy bezpieczeństwa mieszkańców gm. Kościerzyna (woj. pomorskie) na drodze krajowej nr 20 między Kościerzyną a Kornem

Szanowny Panie Ministrze, 

Bezpieczeństwo na drodze krajowej nr 20 na odcinku pomiędzy Kościerzyną a Kornem co roku się pogarsza.

Komendant Powiatowy Policji w Kościerzynie informuje, że w okresie ostatnich 4 lat  na odcinku drogi krajowej K20 od Kościerzyny (skrzyżowanie ul. Hallera) do miejscowości Korne (skrzyżowanie z drogą wojewódzką W235) zgłoszono łącznie 149 zdarzeń drogowych, z tego 41 wypadków (w wyniku których rannych zostało 69 osób) oraz 108 kolizji drogowych.

Mając na uwadze bezpieczeństwo mieszkańców Gminy Kościerzyna, ale i licznych turystów odwiedzających Kaszuby proszę  o odpowiedzi na następujące pytania:

  1. Czy ministerstwo uwzględnia w planach swoich działań przebudowę  drogi krajowej nr 20 pomiędzy Kościerzyną i Kornem w celu poprawy bezpieczeństwa osób z niej korzystających? Jeżeli tak to kiedy? Jeżeli nie to dlaczego?

Z poważaniem

Poseł Małgorzata Zwiercan

28 lutego 2019 roku Poseł Małgorzata Zwiercan otrzymała odpowiedź na swoje zapytanie  w sprawie warunków bezpieczeństwa na drodze krajowej nr 20 na odcinku Korne –Kościerzyna.

Uprzejmie informuję, że Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad na bieżąco monitoruje oraz prowadzi analizy dotyczące m.in. stanu dróg i bezpieczeństwa ruchu na drogach krajowych, w tym również na drodze krajowej nr 20.
W związku z powyższym, po dokonanej analizie resort infrastruktury skierował do realizacji zadanie pn. „Poprawa bezpieczeństwa ruchu drogowego w województwie pomorskim na DK 20 na odcinku Korne –Kościerzyna w ramach PBDK – PLMN”. Zakres rzeczowy zadania obejmuje m.in. rozbudowę odcinka drogi polegającą na podniesieniu parametrów do klasy GP, poprawę stanu drogi, geometrii drogi oraz doposażenie drogi w niezbędne urządzenia poprawiające bezpieczeństwo ruchu drogowego, w tym przebudowę skrzyżowania w miejscowości Korne, skrzyżowania z drogą gminną do miejscowości Łubiana.
W ramach zadania wykonane zostanie rondo, pas do skrętu w lewo, wyspy domykające dodatkowy pas, poszerzenie nawierzchni drogi do 7,0 m. Ponadto wybudowane zostaną ciągi pieszo-rowerowe o długości 6 066 m oraz rozbudowa mostu nad rzeką Pilicą.
Celem inwestycji jest rozbudowa około 6,2 km drogi krajowej nr 20 (od km 251+469 do km 257+646) oraz skrzyżowań znajdujących się na tym odcinku drogi. Ponadto budowie i przebudowie będą podlegały również krótkie odcinki dróg wojewódzkiej i gminnych w obszarze wlotów na skrzyżowania.
Obecnie aktualizowany jest harmonogram rzeczowo-finansowy dla przedmiotowego zadania w związku z wcześniejszym rozszerzeniem zakresu rzeczowego o budowę ciągu pieszo-rowerowego i rozbudowę mostu. Realizacja zadania będzie możliwa w zależności od uwarunkowań rynkowych, w tym możliwości pozytywnego rozstrzygnięcia przetargu i zabezpieczenia pełnych środków na realizację. Przedmiotowe zadanie zostało ujęte w Planie inwestycji GDDKiA finansowanych ze środków budżetu państwa w 2019 roku.
Zapewniam, że Ministerstwo Infrastruktury uważnie przygląda się wszelkim postulatom i wnioskom społeczeństwa w szczególności tym, które mogą skutkować poprawą bezpieczeństwa na drogach. Należy jednakże mieć na względzie dostępny limit finansowy, który w wielu przypadkach skutecznie ogranicza lub wydłuża prace resortu nad poszczególnymi zadaniami.

Z poważaniem,

Z upoważnienia
MINISTRA INFRASTRUKTURY
Marek Chodkiewicz
Podsekretarz Stanu

5 listopada 2018 r. - zapytanie w sprawie estetyki przy torach kolejowych w Gdańsku.

W dniu 5 listopada 2018 roku Poseł Małgorzata Zwiercan wystosowała zapytanie do Ministra Infrastruktury Pana Andrzeja Adamczyka w sprawie estetyki przy torach kolejowych w Gdańsku.

 

Szanowny Panie Ministrze,

W Gdańsku przy torach kolejowych PKP znajdują się miejsca, w których przekroczone są normy hałasu. Gdańsk jest zabytkowym miastem, dlatego – w moim przekonaniu – nie można doprowadzić do zeszpecenia krajobrazu Gdańska ekranami akustycznymi. Rozsądnym kompromisem w walce z hałasem oraz troską o estetykę przestrzeni publicznej wydają się być nowoczesne technologie takie, jak absorbery szynowe.

W związku z powyższym, proszę o odpowiedzi na następujące pytania:

 

  1. Czy w ramach walki z hałasem przy torach PKP w Gdańsku brane są pod uwagę walory estetyczne?
  2. Czy PKP PLK planuje na terenie Gdańska instalację nowoczesnych technologii, np. absorberów szynowych, zamiast szpetnych ekranów akustycznych?
  3. Czy PKP PLK jest świadome tego, jak ekrany akustyczne negatywnie mogą wpłynąć na estetykę Gdańska?

Z poważaniem

Małgorzata Zwiercan

 

 

 

17 grudnia 2018 r. Pani Poseł Małgorzata Zwiercan otrzymała odpowiedź  na zapytanie  dotyczące estetyki w otoczeniu torów kolejowych w Gdańsku.

 

Linia kolejowa nr 9 na odcinku Gdańsk Południowy – Gdańsk Główny oraz linia kolejowa nr 202 na odcinku Gdańsk Główny – Gdynia Główna Osobowa zaliczane są do obiektów liniowych, których eksploatacja może powodować negatywne oddziaływanie akustyczne na znacznych obszarach. Zgodnie z postanowieniami Ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska, zarządca infrastruktury – PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. ma obowiązek wykonywania okresowych pomiarów hałasu w środowisku oraz sporządzania map akustycznych.

Realizując powyższy obowiązek, uwzględniając postanowienia decyzji Wojewody Pomorskiego znak: ŚR/Ś.II.ZF/6670/23-9/06 z dnia 14 marca 2007 r. o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia pn. „Przebudowa i rozbudowa (modernizacja) linii kolejowej E65 Warszawa – Gdynia w granicach województwa pomorskiego, tj. od km 236+900 do km 328+120 linii nr 9 oraz od km 0+000 do km 26+000 linii nr 202, zarządca infrastruktury wykonał w 2018 r. analizę porealizacyjną w zakresie ochrony akustycznej dla terenów wymagających ochrony przed hałasem. Ww. analiza wykazała przekroczenia dopuszczalnych poziomów hałasu oraz wskazała na konieczność wykonania odpowiednich zabezpieczeń akustycznych. Analiza została przekazana do Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Gdańsku.

Odpowiadając na postawione w piśmie Pani poseł pytania uprzejmie informuję, że zarządca infrastruktury kolejowej w ramach projektowania nowych urządzeń ochrony akustycznej dla terenów podlegających ochronie akustycznej, bierze pod uwagę negatywne aspekty estetyczne danego typu urządzeń i ich wprowadzenia.
W tym celu, w miejscach występowania niewielkich przekroczeń dopuszczalnych poziomów hałasu na powyższych liniach kolejowych, zaproponowano montaż tłumików szynowych.

Tam gdzie użycie tłumików szynowych byłoby niewystarczające z uwagi na znaczne przekroczenia norm hałasu, w opinii zarządcy zasadna jest budowa ekranów akustycznych, które są obecnie najskuteczniejszym sposobem ochrony przed hałasem. Należy jednak zauważyć, że tego rodzaju zabezpieczenia często wykonywane są w kolorystyce nawiązującej do otoczenia danego terenu lub z surowców naturalnych.

Zarządca infrastruktury, mając na uwadze negatywny wpływ ekranów akustycznych na walory estetyczne otoczenia, planując inwestycje kolejowe podejmuje kroki w celu wykorzystania innych wariantów ochrony przed hałasem. W tym kontekście PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. wspólnie z Narodowym Centrum Badań
i Rozwoju poszukuje nowych rozwiązań w zakresie ochrony ludzi i budynków przed hałasem i drganiami powodowanymi eksploatacją linii kolejowych. W ramach projektu pn. „BRIK – Badania i Rozwój
w Infrastrukturze Kolejowej” podejmowane są prace w celu opracowania skutecznych rozwiązań wibroakustycznych. Wdrażane w przyszłości innowacyjne rozwiązania wypracowane w ramach
ww. przedsięwzięcia powinny wpłynąć na zminimalizowanie uciążliwości pochodzących od źródeł dźwięku oraz na zmniejszenie oddziaływania zastosowanych urządzeń na krajobraz naturalny.

Zarządca infrastruktury kolejowej pozostaje również w stałym kontakcie z podmiotami zajmującymi się produkcją urządzeń minimalizujących odziaływanie akustyczne. Przekazywane w ramach takiej współpracy wyroby są analizowane przez wyspecjalizowane jednostki spółki i niejednokrotnie stanowią podstawę do opracowania i sprawdzania prototypów urządzeń oraz wytycznych do ich wdrożenia w warunkach rzeczywistych.

Łączę wyrazy szacunku

Andrzej Bittel

3 października 2018 r. - zapytanie w sprawie przywrócenia do stanu pierwotnego oraz zabezpieczenia przed wandalami obiektów należących do PKP PLK w Trójmieście

3 października 2018 r. Poseł Małgorzata Zwiercan wystosowała zapytanie w sprawie przywrócenia do stanu pierwotnego oraz zabezpieczenia przed wandalami obiektów należących do PKP PLK w Trójmieście

Szanowny Panie Ministrze,

Obiekty należące do PKP PLK w Trójmieście często są dewastowane przez wandali-graficiarzy. „Pomazane” budynki burzą estetykę otoczenia i negatywnie wpływają na wizerunek państwowego przedsiębiorstwa. Należy zadbać nie tylko o usuniecie graffiti, ale i ochronić obiekty przed kolejną dewastacją. Dobrym rozwiązaniem jest odpowiednie zabezpieczenie budynków PKP PLK (m.in. przy ul. Kolejowej w Gdańsku) wysokim płotem oraz zainstalowanie monitoringu.

W związku z powyższym proszę o odpowiedzi na następujące pytania:

  1. Czy ministerstwo planuje zwiększenie zabezpieczenia obiektów kolejowych przed kolejnymi dewastacjami?
  2. Czy jest możliwe usunięcie graffiti z następujących obiektów kolejowych:
  • murek oporowy w rejonie przystanku Gdańsk Główny,
  •  żółty budynek przy ul. Kolejowej w Gdańsku,
  • murek oporowy w rejonie ul. Zator – Przytockiego w Gdańsku,
  • wiadukt kolejowy przy ul. Wielkopolskiej w Gdyni?

Z poważaniem

Poseł Małgorzata Zwiercan

 

 

W dniu 24 października Poseł Małgorzata Zwiercan otrzymała odpowiedź na swoje zapytanie
w sprawie przywrócenia do stanu pierwotnego oraz zabezpieczenia przed wandalami obiektów należących do PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. (dalej: PKP PLK S.A., Spółka) w Trójmieście.

Obszar wskazany w przedmiotowym zapytaniu poselskim jest patrolowany i zabezpieczany przez funkcjonariuszy Komendy Regionalnej Straży Ochrony Kolei w Gdańsku.

Usunięcie wskazanych dewastacji z budynków i obiektów PKP PLK S.A. zostanie zrealizowane w ciągu najbliższych tygodni w ramach planowanych do wykonania prac remontowych przez pracowników Spółki. Podobne czynności były już realizowane m.in. w rejonie wiaduktu „Błędnik” w obrębie stacji Gdańsk Główny.

Z dotychczasowego doświadczenia Spółki w eliminowaniu dewastacji obiektów kolejowych wynika, że postawienie płotów wokół budynków kolejowych nie rozwiązuje problemu z uwagi na niewielki stopień trudności w pokonaniu takiego zabezpieczenia przez osoby zamierzające dokonać aktów wandalizmu. Ponadto w wielu przypadkach ogrodzenie może stanowić przedmiot kradzieży lub dewastacji w postaci graffiti.

W opinii PKP PLK S.A. najskuteczniejszym sposobem zabezpieczenia budynków i obiektów kolejowych przed dewastacjami jest objęcie wskazanego obszaru monitoringiem wizyjnym, obsługiwanym przez funkcjonariuszy Straży Ochrony Kolei. Docelowo przewidziane jest utworzenie trzech centrów monitoringu – w Warszawie, Iławie i Gdańsku, które w znaczący sposób przyczynią się do poprawy bezpieczeństwa na terenie kolejowym, w tym do zabezpieczenia obiektów kolejowych przed ich niszczeniem.

W chwili obecnej na stacji Gdańsk Główny Spółka prowadzi zadanie inwestycyjne pn. „Poprawa stanu technicznego infrastruktury obsługi podróżnych (w tym dostosowanie do wymagań technicznych specyfikacji interoperacyjności odnoszących się do dostępności systemu kolei Unii dla osób niepełnosprawnych i osób o ograniczonej możliwości poruszania się – TSI PRM), etap II – stacja Gdańsk Główny”. W miarę postępów w realizacji inwestycji sukcesywnie będzie zabudowywany system monitoringu wizyjnego w przedmiotowej lokalizacji. W pierwszej kolejności zabudowany zostanie monitoring na peronie nr 2, następnie na peronie
nr 1 oraz w tunelach. Zakończenie prac w ramach zadania na stacji Gdańsk Główny planowane jest w I półroczu 2020 r.

Łączę wyrazy szacunku

Andrzej Bittel

Podsekretarz Stanu

5 września 2018 roku - zapytanie w sprawie remontu Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej I i II st. im. Feliksa Nowowiejskiego w Gdańsku

5 września 2018 roku Poseł Małgorzata Zwiercan wystosowała zapytanie  w sprawie remontu Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej I i II st. im. Feliksa Nowowiejskiego w Gdańsku

Szanowny Panie Ministrze,

Ogólnokształcąca Szkoła Muzyczna I i II st. im. Feliksa Nowowiejskiego  w Gdańsku jest szkołą publiczną pod nadzorem pedagogicznym Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Elewacja budynku szkoły wymaga pilnego remontu. Proszę o odpowiedzi:

1. Czy Pan Minister dostrzega potrzebę remontu elewacji budynku w/w szkoły i czy została ona zagłoszona przez jej władze?

2. Kiedy planowany jest remont elewacji tej placówki?

Z poważaniem

Poseł Małgorzata Zwiercan

 

 

W dniu 19 października 2018 r. Poseł Małgorzata Zwiercan otrzymała odpowiedź na swoje zapytanie w  sprawie remontu elewacji Ogólnokształcące Szkoły Muzycznej I i II st. im. Feliksa Nowowiejskiego w Gdańsku.

  1. Remont elewacji budynku OSM I i II stopnia w Gdańsku stanowi element zadania pn. Przebudowa wraz z termomodernizacją budynku OSM I i II stopnia w Gdańsku. Zadanie to zostało ujęte w realizowanym przez MKiDN projekcie pn. Kompleksowa modernizacja energetyczna wybranych państwowych placówek szkolnictwa artystycznego w Polsce dofinansowanego ze środków UE w ramach POIiŚ 2014-2020. Wartość szacunkowa zadania to 15.191.487,52 zł netto.
  2. Realizacja omawianego zadania planowana jest w 2019 roku. Dotychczas zostały przeprowadzone dwa postępowania przetargowe, których celem było wyłonienie wykonawcy robót budowlano-instalacyjnych. Oba postępowania zostały unieważnione ze względu na zbyt dużą wartość złożonych ofert.
9 lipca 2018 r. - zapytanie w sprawie zabytkowej wozowni w Gdańsku
9 lipca Poseł Małgorzata Zwiercan wystosowała zapytanie w sprawie zabytkowej wozowni w Gdańsku
Szanowny Panie Ministrze,
dwa lata temu doszło do dewastacji zabytkowej wozowni w Parku Oliwskim  w Gdańsku, którego właścicielem jest Pomorski Urząd Ochrony Zabytków. Policja zatrzymała wandala, który pomazał farbą w spray’u opisany budynek. Sąd Rejonowy Gdańsk – Północ skazał wandala na grzywnę oraz przywrócenie stanu poprzedniego zabytkowej wozowni. Mimo tego do dziś wozownia nie została odmalowana. Proszę o odpowiedź
1. Jakie działania podejmie Pomorski Urząd Ochrony Zabytków, aby wyegzekwować od wandala odmalowanie zabytkowej wozowni?
2. Czy Pomorski Urząd Ochrony Zabytków wystosuje wezwanie do wandala z żądaniem naprawienia szkody?
3. Czy Pomorski Konserwator Zabytków rozważa możliwość wystąpienia z powództwem cywilnym, aby wyegzekwować orzeczenie sądu?
Z poważaniem
Poseł Małgorzata Zwiercan

W dniu 17 września 2018 r. Poseł Małgorzata Zwiercan otrzymała odpowiedź na swoje zapytanie  w sprawie zabytkowej wozowni w Gdańsku.

W związku z tym, że zapytanie Pani Poseł dotyczy działań podejmowanych przez Pomorskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, w dniu 24 lipca br. przekazałem temu organowi ochrony zabytków pytania Pani Poseł. W dniu 3 września br. otrzymałem pismo,  w którym Pomorski Wojewódzki Konserwator Zabytków poinformował, że wyrok wraz  z klauzulą wykonalności w sprawie wykonania farbą napisów bez zgody zarządzającego na ścianie zabytkowej wozowni w Gdańsku-Oliwie Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków otrzymał w dniu 4 sierpnia 2017 r. W dniu 18 sierpnia 2017 r. Pomorski Wojewódzki Konserwator Zabytków skierował do Sądu Rejonowego Gdańsk Północ w Gdańsku wniosek w sprawie egzekucji obowiązku naprawienia szkody, wnosząc o wyznaczenie trzymiesięcznego terminu wykonania nałożonego obowiązku z zagrożeniem grzywną  w przypadku niewykonania tego obowiązku. Natomiast w dniu 22 sierpnia 2018 r. Pomorski Wojewódzki Konserwator Zabytków otrzymał wezwanie do uzupełnienia braków we wspomnianym wniosku. Obecnie przygotowywany jest komplet dokumentów, który umożliwi rozpatrzenie wniosku  przez sąd.
21 czerwca 2018 r. - zapytanie w sprawie poprawek do Narodowego Programu Leczenia Chorych na Hemofilię i Pokrewne Skazy Krwotoczne
21 czerwca Poseł Małgorzata Zwiercan  wraz z innymi posłami wystosowała zapytanie w sprawie poprawek do Narodowego Programu Leczenia Chorych na Hemofilię i Pokrewne Skazy Krwotoczne

Szanowny Panie Ministrze,

Prezes Agencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji wydał opinię nr 90/2018 z dnia 6 czerwca 2018 r. o projekcie programu polityki zdrowotnej pn. „Narodowy Program Leczenia Chorych na Hemofilię i Pokrewne Skazy Krwotoczne” realizowanego przez Ministerstwo Zdrowia.

Powyższa opinia pozytywnie opiniuje Program pod warunkiem wniesienia w nim korekt. Stowarzyszenia działające na rzecz osób chorych na hemofilię obawiają się, że wymagane poprawki nie zostaną wniesione na czas i Program nie zostanie zaakceptowany jeszcze przed przyjęciem budżetu na rok 2019.

W związku z powyższym zwracam się do Pana Ministra z pytaniami:

  1. Kiedy Departament Polityki Zdrowotnej rozpocznie prace nad wniesieniem poprawek do Narodowego Programu Leczenia Chorych na Hemofilię i Pokrewne Skazy Krwotoczne?
  2. Która osoba z kierownictwa Ministerstwa będzie odpowiedzialna za Narodowy Program Leczenia Chorych na Hemofilię i Pokrewne Skazy Krwotoczne?
  3. W jakim ostatecznie terminie Program musi zostać zmieniony, aby mógł być zaakceptowany jeszcze przed przyjęciem budżetu na rok 2019?

30 czerwca 2018 r. otrzymano odpowiedź  na zapytanie poselskie nr 7665 Pani Krystyny Wróblewskiej, Pani Elżbiety Dudy, Pani Joanny Borowiak, Pani Lidii Burzyńskiej i Pani Małgorzaty Zwiercan, Posłów na Sejm RP, w sprawie „poprawek do Narodowego Programu Leczenia Chorych na Hemofilię i Pokrewne Skazy Krwotoczne”.
Projekt „Narodowego Programu Leczenia Chorych na Hemofilię i Pokrewne Skazy Krwotoczne”, który ma być realizowany począwszy od 1 stycznia 2019 r. został opracowany przez powołany, przez Dyrektora Narodowego Centrum Krwi w dniu 12 czerwca 2017 r., dedykowany do tego celu Zespół. W jego skład wchodzą m.in. przedstawiciele środowiska lekarzy hematologów oraz pacjentów chorych na hemofilię.
Projekt programu stanowi niejako kontynuację programów polityki zdrowotnej Ministra Zdrowia realizowanych w poprzednich edycjach, tj. w latach 2005-2011 i 2012-2018.
Po uzyskaniu ustawowo wymaganej opinii Prezesa Agencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji dotyczącej projektu programu, projekt wraz z ww. opinią został przekazany Zespołowi. 16 lipca 2018 r. Zespół przekazał do Ministra Zdrowia swoje stanowisko, które jest obecnie analizowane. Minister Zdrowia uznał za zasadne pozyskać opinię Zespołu dotyczącą zgłoszonych przez Prezesa AOTMiT uwag i zastrzeżeń, zwłaszcza że wśród Członków Zespołu są przedstawiciele środowiska lekarzy hematologów, jak również przedstawiciele pacjentów, i to oni w pierwszej kolejności powinni odnieść się do zgłoszonych przez Prezesa AOTMiT uwag
i zastrzeżeń. Przyjęte postepowanie jest zgodne z art. 48a ust. 12 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1938, z późn. zm.), w przypadku otrzymania warunkowo pozytywnej opinii, z mocy ustawy, należy wprowadzić w projekcie programu polityki zdrowotnej zmiany zgodnie z tą opinią. Co więcej w ustawie dookreślono, że ma to nastąpić przed rozpoczęciem wdrożenia, realizacji i finansowania programu polityki zdrowotnej. Dlatego też skierowanie ww. opinii do Zespołu, który opracował projekt programu, było konieczne i nie powinno wzbudzać zaniepokojenia. Dodatkowo nadmienić należy, że wśród Członków Zespołu są również przedstawiciele pacjentów, więc tym bardziej zasadne jest, aby to Zespół odniósł się w pierwszej kolejności do uwag i zastrzeżeń sformułowanych przez Prezesa Agencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji.
Jednocześnie pragnę zaznaczyć, że otrzymanie opinii Prezesa Agencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji – nawet zawierającej wnioski o dokonanie modyfikacji czy korekt – jest częścią procesu tworzenia programu, który ostatecznie ma zostać przyjęty przez Ministra Zdrowia. Dodatkowo, chcę wskazać, że brak zatwierdzonego programu na dzień dzisiejszy nie implikuje od razu braku możliwości jego finansowania w budżecie państwa na 2019 r. – wyciąganie zatem wniosków o braku finansowania programu w 2019 r. uważam za przedwczesne. Minister Zdrowia jest świadomy, że zakup koncentratów czynników krzepnięcia dla chorych na hemofilię i pokrewne skazy krwotoczne to rocznie wydatek wynoszący setki milionów złotych.
Odnosząc się do poszczególnych pytań, uprzejmie proszę o przyjęcie, iż obecnie, Minister Zdrowia analizuje stanowisko Zespołu dotyczące uwag i zastrzeżeń sformułowanych przez Prezesa AOTMiT. Jednocześnie, zgodnie z regulaminem organizacyjnym Ministerstwa Zdrowia (zarządzenie Ministra Zdrowia z dnia 4 marca 2016 r. w sprawie ustalenia regulaminu organizacyjnego Ministerstwa Zdrowia – Dz. Urz. Min. Zdrow. poz. 32, z późn. zm.), prowadzenie prac nad opracowaniem i wdrażaniem programów polityki zdrowotnej zgłoszonych przez uprawnione podmioty oraz programów wieloletnich, z wyłączeniem programów realizowanych przez inne komórki organizacyjne, znajduje się w kompetencjach Departamentu Polityki Zdrowotnej. Z kolei zgodnie z zarządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 8 lipca 2010 r. w sprawie Narodowego Centrum Krwi (Dz. Urz. Min. Zdrow. poz. 60, z późn. zm.) przedmiotem działalności Narodowego Centrum Krwi jest realizacja zadań związanych z programami polityki zdrowotnej z zakresu krwiodawstwa i krwiolecznictwa. Obecnie, nadzór nad Departamentem oraz Centrum sprawuje Pan Sławomir Gadomski, Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Zdrowia. W odniesieniu do kwestii terminu informuję, że program
powinien zostać przyjęty najpóźniej do 31 grudnia 2018 r.
Z poważaniem
z upoważnienia Ministra Zdrowia
Sławomir Gadomski
Podsekretarz Stanu
13 czerwca 2018 r. - zapytanie w sprawie leczenia biologicznego wrzodziejącego zapalenia jelita grubego (WZJG) i choroby Leśniowskiego-Crohna
13 czerwca Poseł Małgorzata Zwiercan  wraz z innymi posłami wystosowała zapytanie w sprawie dopuszczalności leczenia biologicznego wrzodziejącego zapalenia jelita grubego (WZJG) i choroby Leśniowskiego-Crohna.

Szanowny Panie Ministrze,

Do mojego biura poselskiego wpływają prośby lekarzy oraz pacjentów toczących walkę z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego (WZJG) oraz z chorobą Leśniowskiego-Crohna (ChLC)
o interwencję w sprawie dopuszczalności leczenia biologicznego w/w schorzeń.

Ta przewlekła choroba uniemożliwia prawidłowe funkcjonowanie pacjenta na rynku pracy, a tym samym wpływa na zwiększenie częstotliwości korzystania z zasiłku chorobowego. W Polsce dostępność terapii biologicznych jest znaczenie mniejsza niż w innych krajach Unii Europejskiej. Z uwagi na koszty terapii biologicznej leki te zarezerwowane są tylko dla najciężej chorych pacjentów. Zbyt późne włączenie efektywnego leczenia przekłada się również na gorsze wyniki podejmowanej „w ostatniej chwili” terapii. Leki bazujące na substancjach przeciwintegrynowych, takich jak wedolizumab mają selektywny mechanizm działania, ograniczony wyłącznie do miejsca zmienionego chorobowo. W istotny sposób wpływają również na możliwość uzyskania remisji choroby.

 Zgodnie z wynikami raportu „Gastroenterologia – analiza kosztów ekonomicznych i społecznych ze szczególnym uwzględnieniem choroby Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejącego zapalenia jelita grubego”, przygotowanego przez ekspertów Instytutu Zarządzania w Ochronie Zdrowia Uczelni Łazarskiego, Skarb Państwa wydaje rocznie 19,9 mln zł na świadczenia związane z niezdolnością do pracy w związku z chorobą Leśniowskiego-Crohna, natomiast aż 36,3 mln zł w związku z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego.

Mając na uwadze powyższe, zwracam się do Pana Ministra z następującym pytaniem:

  1. Czy byłoby możliwe zwiększenie kwoty finansowania nowoczesnych terapii biologicznych w leczeniu wrzodziejącego zapaleniem jelita grubego oraz choroby Leśniowskiego-Crohna celem zmniejszenia wydatkowania środków na zasiłki chorobowe?

W dniu 3 sierpnia otrzymano odpowiedź na zapytanie numer 3397 Pani Poseł Krystyny Wróblewskiej, Pani Poseł Elżbiety Dudy, Pani Poseł Małgorzaty Zwiercan, Pani Poseł Joanny Borowiak oraz Pani Poseł Iwony Michałek w sprawie leczenia biologicznego wrzodziejącego zapalenia jelita grubego (WZJG) i choroby Leśniowskiego-Crohna.

Na wstępie mojej wypowiedzi chciałbym uprzejmie przekazać, iż resort zdrowia przykłada bardzo dużo uwagi do problemu osób chorych na choroby przewlekłe. Działając w ramach obowiązujących przepisów prawnych oraz starannie równoważąc interesy wszystkich grup pacjenckich partycypujących w refundacji, a także kładąc szczególny nacisk na dbanie o dyscyplinę finansów publicznych podejmowane są wielokierunkowe działania celem udostępniania pacjentom wielu opcji terapeutycznych. Ministerstwo Zdrowia dokłada wszelkich starań, aby sprostać oczekiwaniom wszystkich grup chorych w Polsce. Dobro osób chorych na choroby zapalne jelit jest dla Ministra Zdrowia bardzo ważne, stąd też podejmowane są szczególne wysiłki, by także i tej grupie pacjentów zagwarantować należyte leczenie oraz dobry dostęp do leków.

Uprzejmie informuję, iż zgodnie z Obwieszczeniem Ministra Zdrowia w sprawie wykazu refundowanych leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych od dnia 1 stycznia 2017 r. wprowadzone zostały następujące zmiany w zakresie programów lekowych dedykowanych gastroenterologii

 

Odnosząc się do zapisów programu lekowego Leczenie Choroby Leśniowskiego – Crohna (Chlc) (ICD-10  K 50) należy wskazać, iż dla leczenia infliksymabem (produkty lecznicze: Inflectra oraz Remsima) czas leczenia podtrzymującego zarówno w terapii osób dorosłych jak i dzieci został aż dwukrotnie wydłużony z 12 do 24 miesięcy, co powinno wpłynąć na znaczące podniesienie efektywności terapii oraz wyznaczyć nowy standard leczenia przedmiotowego schorzenia. Ponadto trzeba dodać, że w ramach przedmiotowego programu lekowego lek Humira (adalimumab) został udostępniony dla populacji pediatrycznej. Podnosząc natomiast kwestię leczenia wrzodziejącego zapalenia jelita grubego uprzejmie informuję, że obowiązujący program lekowy został fundamentalnie zmieniony. Istniejące do tej pory jedynie ratunkowe leczenie infliskymabem osób dorosłych w ramach 6 tygodniowej indukcji zostało zastąpione pełnym cyklem leczenia infliksymabem dorosłych oraz dzieci obejmującym 6-tygodniową terapię indukcyjną oraz 12-miesięczne leczenie podtrzymujące. Tak zrekonstruowany program lekowy nosi nazwę „Leczenie pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita  grubego (WZJG)”.

Odnosząc się natomiast szerzej do kwestii szczegółowych zapisów ww. programów lekowych, w tym w szczególności do problematyki kryteriów włączenia oraz przyjętej w nich skali definiującej populację pacjentów poddawanych leczeniu uprzejmie przekazuję, że w tym temacie zostało zorganizowane wewnątrzresortowe spotkanie, którego wynikiem było przekazanie do Departamentu Polityki Lekowej i Farmacji projektu nowych zapisów przedmiotowego programu. W oparciu o szkic proponowanego, nowego opisu programu lekowego umówiono kolejne spotkanie, tym razem z firmami farmaceutycznymi, podczas którego zakomunikowano potrzebę dalszych prac w przedmiotowej dziedzinie. Należy rozszerzyć, iż pismem znak 931082.PB na podstawie art. 31n pkt 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1793, z późn. zm.), Minister Zdrowia zlecił Agencji ocenę zasadności wprowadzenia do programu kryterium ponownej kwalifikacji do leczenia infliksmyabem i adalimumabem dla dzieci. W Opinii Rady Przejrzystości nr 128/2017 z dnia 22 maja 2017 roku w sprawie oceny wprowadzenia zmian w dotychczasowym opisie programu lekowego „Leczenie Choroby Leśniowskiego-Crohna (ChLC)” Rada Przejrzystości uznała za zasadne wprowadzenie zmian w dotychczasowym opisie programu lekowego „Leczenie Choroby Leśniowskiego-Crohna (Chlc)”.  Następnie w ramach prowadzonych prac merytorycznych w dniu 7-mym czerwca 2017 roku zorganizowano spotkanie ze specjalistami w dziedzinie gastroenterologii, podczas którego omawiano problematykę przyjętej skali punktowej PCDAI oraz współczynników będących podstawą do kwalifikacji pacjentów do programu. Należy w tym miejscu podkreślić, że w wyniku finalizacji wyżej opisanych działań uległ dosyć zasadniczej zmianie opis przedmiotowego programu lekowego.

Trzeba rozszerzyć, że Ministerstwo Zdrowia wychodząc naprzeciw głównym postulatom gastroenterologów dziecięcych wprowadziło do obecnie obowiązującego programu kryteria ponownego włączenia dla populacji pediatrycznej, które umożliwiają ponowne włączenie do leczenia adalimumabem lub infliksymabem pacjenta pediatrycznego, u którego wystąpiło zaostrzenie choroby już po zakończeniu leczenia, przy czym nawrót aktywnej choroby stwierdza się, gdy wskaźnik aktywności PCDAI jest większy od 10-ciu punktów. Powyższa zmiana wejdzie w życie od 1  września 2017 roku razem z kolejną listą refundacyjną.

Ponadto chciałbym przekazać, iż decyzją Ministra Zdrowia od dnia 1 lipca 2017 roku został objęty refundacją środek spożywczy Modulen IBD, proszek, 400 mg, puszka, kod EAN 7613035091399 we wskazaniu dieta kompletna zawierająca TGF-beta-2 (transformujący czynnik wzrostu beta-2) w indukcji remisji u dzieci i młodzieży powyżej piątego roku życia z czynną postacią choroby Leśniowskiego-Crohna. Jest to wypełnienie kolejnego postulatu środowisk lekarzy i pacjentów oraz następna opcja terapeutyczna dedykowana w walce z przedmiotowym schorzeniem.

Odnosząc się do kwestii dotyczących środków finansowych na refundację leków należy wskazać, że zgodnie z ustawą o refundacji całkowity budżet na refundację jest ograniczony i wynosi nie więcej niż 17% sumy środków publicznych przeznaczonych na finansowanie świadczeń gwarantowanych w planie finansowym Narodowego Funduszu Zdrowia. Zgodnie z planem finansowym NFZ na 2017 r. zatwierdzonym przez Ministra Zdrowia w porozumieniu z Ministrem Finansów w dniu 28 lipca 2016 r., z uwzględnieniem zmiany wprowadzonej Zarządzeniem Nr 10/2017/DEF Prezesa NFZ z dnia 16 lutego 2017 r., całkowity budżet na refundację leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych został ustalony na poziomie 11 838 636 000 zł.

Odnosząc się do kwestii wydatków poniesionych na refundację leków w ramach programów lekowych dedykowanych gastroenterologii poniżej przedstawiam tabelę zawierającą rzeczone dane. Należy przy tym szczególnie zwrócić uwagę, że dzięki objęciu refundacją leków biopodobnych w ramach programu lekowego (od 2014 roku), mimo wciąż powiększanej populacji pacjentów włączanych do leczenia, udało się zabezpieczyć wydatki budżetowe na odpowiednim poziomie oraz zanotować ich spadek w 2016 roku.

2012 2013 2014 2015 2016
Leczenie Choroby Leśniowskiego Crohna 11 mln zł 26 mln zł 28 mln zł 29 mln zł 27 mln zł
Indukcja remisji wrzodziejącego zapalenia jelita grubego 3 mln zł 3 mln zł 2,5 mln zł

Pragnę zapewnić, iż Ministerstwo Zdrowia podejmuje wszelkie możliwe działania mające na celu zwiększenie dostępu pacjentom do skutecznej i bezpiecznej farmakoterapii w ramach dostępnych środków publicznych. Realizując politykę zdrowotną państwa Minister Zdrowia kieruje się zasadami medycyny opartej na dowodach naukowych (EBM) oraz oceny technologii medycznych (HTA), co zapewnia przejrzystość i racjonalność podejmowanych decyzji o alokacji środków publicznych. Należy zaznaczyć, iż środki finansowe przeznaczone na refundację są ograniczone, zatem istotne jest racjonalne wprowadzanie na wykazy kolejnych produktów leczniczych.

 

     

   Z poważaniem,

           Z upoważnienia

       MINISTRA ZDROWIA

    PODSEKRETARZ STANU

        Katarzyna Głowala

26 czerwca 2017 r. - zapytanie w sprawie wypadku i śmierci Posła Rafała Wójcikowskiego

26 czerwca 2017 r. Poseł Małgorzata Zwiercan wystosowała zapytanie w sprawie wypadku i śmierci Posła Rafała Wójcikowskiego

Szanowny Panie Ministrze!

19 stycznia 2017 roku zginął Rafał Wójcikowski, Poseł obecnej kadencji sejmu.

W godzinach porannych Rafał Wójcikowski wyjechał z rodzinnego domu w Tomaszowie Mazowieckim. Jadąc trasą S8 w stronę Warszawy, między godziną 06:30 a 07:00, nieopodal miejscowości Wędrogów, w powiecie skierniewickim auto Posła niespodziewanie uderzyło w barierkę ochronną. W wyniku zdarzenia Rafał Wójcikowski zginął na miejscu. Do tragedii doszło na prostym odcinku drogi.

Według informacji medialnych, udzielający pomocy bezpośrednio po zdarzeniu świadkowie twierdzą, że Poseł żył, a przyczyny jego śmierci należy szukać w zbyt wolnej reakcji służb ratowniczych.

Minęło 5 miesięcy od zdarzenia i w związku z powyższym proszę o informacje:

  1. Czy zakończyły się już czynności wyjaśniające?
  1. Jeśli tak, to proszę o informacje dotyczące przyczyn zdarzenia i  okoliczności, które doprowadziły do śmierci Posła Rafała Wójcikowskiego.
  2. Jeśli nie, to proszę o podanie terminu zakończenia czynności.

Z poważaniem

Poseł Małgorzata Zwiercan

 

27 lipca 2017 r. Poseł Małgorzata Zwiercan otrzymała odpowiedź na swoje zapytanie dotyczące zdarzenia drogowego z dnia 19 stycznia 2017 roku,  w wyniku którego śmierć poniósł Pan Rafał Wójcikowski Poseł na Sejm RP.

Uprzejmie informuję, że Prokuratura Okręgowa w Łodzi nadal prowadzi śledztwo w tej sprawie o czyn z art. 177 § 2 k.k. (sygnatura akt sprawy PO I Ds. 7.2017), a postępowanie pozostaje w fazie in rem.

Kodeks postępowania karnego, według reguł którego śledztwo jest prowadzone, nie przewiduje „czynności wyjaśniających”. W postępowaniu przygotowawczym nadal wykonywane są czynności dowodowe. Aktualnie prokurator oczekuje na opinię zespołu biegłych z zakresu ruchu drogowego i medycyny sądowej z Instytutu Ekspertyz Sądowych im. Prof. Dra Jana Sehna w Krakowie, której zakresem objęte jest ustalenie przebiegu wypadku, jego przyczyn oraz mechanizmu i kolejności powstania u pokrzywdzonego poszczególnych obrażeń.

W toku śledztwa uzyskano już natomiast opinię biegłego z zakresu medycyny ratunkowej, z której wynika, że przebieg akcji ratunkowej podjętej wobec pokrzywdzonego, nie przyczynił się w żadnej mierze do jego śmierci.

Informuję również, że precyzyjne wskazanie terminu zakończenia śledztwa nie jest możliwe bowiem, jest determinowane ustaleniami opinii, której wydanie powierzono biegłym z Instytutu Ekspertyz Sądowych w Krakowie. Postanowieniem z dnia 6 lipca 2017 roku,  okres trwania śledztwa  przedłużony został do dnia 19 października 2017 roku.

 

                                                                                   Z poważaniem

                                                                                               Krzysztof Sierak

31 marca 2017 r. - zapytanie w sprawie wymiany procesorów dźwięku u pacjentów z wszczepionymi implantami słuchowymi

31 marca 2017 r. Poseł Małgorzata Zwiercan 2018 r. wystosowała zapytanie w sprawie wymiany procesorów dźwięku u pacjentów z wszczepionymi implantami słuchowymi

Szanowny Panie Ministrze!

W związku z niewyjaśnieniem wszystkich kwestii poruszonych w mojej interpelacji, dotyczącej wymiany procesorów dźwięku u pacjentów z wszczepionymi implantami słuchowymi, proszę o szczegółowe odpowiedzi na następujące pytania:

  1. Ile osób oczekuje na wymianę procesora dźwięku?
  2. Czy prawdziwe są dane, że ok. 75% pacjentów mających implanty słuchowe czeka na wymianę procesorów? Z czego wynikają te kolejki?
  3. Czy Ministerstwo Zdrowia planuje i jeżeli tak, to kiedy, usprawnić system wymiany procesorów dźwięku tak, by każdy pacjent miał możliwość normalnej egzystencji?

Z poważaniem

Poseł Małgorzata Zwiercan

31 maja 2017 r. Poseł Małgorzata Zwiercan otrzymała odpowiedź na zapytanie w sprawie wymiany procesorów dźwięku u pacjentów z wszczepionymi implantami słuchowymi.

Odnosząc się do pierwszego pytania, dotyczącego wskazania liczby osób oczekujących na wymianę procesora, należy wskazać, iż wymiana procesora stanowi kontynuację procesu terapeutycznego i wpisywanie pacjentów wymagających wymiany niedziałającego urządzenia na listę oczekujących stanowi nieprawidłowość w udzielaniu świadczeń. Ponadto nie są prowadzone odrębne listy oczekujących do każdej procedury, wobec czego Narodowy Fundusz Zdrowia nie posiada przedmiotowych danych.

Odnosząc się natomiast do kwestii wskazującej, że 75% pacjentów mających implanty słuchowe czeka na wymianę procesorów, uprzejmie informuję Pana Marszałka, iż Ministerstwo Zdrowia nie dysponuje taki danymi, a przez to niemożliwe jest również udzielenie odpowiedzi z czego wynikają te kolejki.

Odpowiadając na trzecie pytanie, uprzejmie wyjaśniam, iż ze względu na powracający temat braku wydzielonego świadczenia dedykowanego wymianie procesorów, w Ministerstwie Zdrowia zostaną podjęte prace mające na celu określenie warunków realizacji przedmiotowego świadczenia. Jednocześnie należy zaznaczyć, iż Narodowy Fundusz Zdrowia prowadzi wstępne prace, mające na celu określenie zasad postępowania w sytuacji, gdy konieczna jest wymiana procesora ze ściśle określonych przez specjalistę z dziedziny otolaryngologii, wskazań.

Jednocześnie pragnę poinformować, iż implanty słuchowe jako aktywne wyroby medyczne do implantacji podlegają przepisom ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 876 i 1978 oraz z 2016 r. poz. 542). Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 14 ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych za incydent medyczny uważa się;

  1. wadliwe działanie, defekt, pogorszenie właściwości lub działania wyrobu, jak również nieprawidłowość w jego oznakowaniu lub instrukcji używania, które mogą lub mogły doprowadzić do śmierci lub poważnego pogorszenia stanu zdrowia pacjenta lub użytkownika wyrobu, a w przypadku wyrobu medycznego do diagnostyki in vitro lub wyposażenia wyrobu medycznego do diagnostyki
    in vitro – pośrednio także innej osoby, lub
  2. techniczną lub medyczną przyczynę związaną z właściwościami lub działaniem wyrobu, która może lub mogła doprowadzić do śmierci lub poważnego pogorszenia stanu zdrowia pacjenta lub użytkownika, a w przypadku wyrobu medycznego do diagnostyki in vitro lub wyposażenia wyrobu medycznego do diagnostyki in vitro – pośrednio także innej osoby, i prowadzącą z tego powodu do podjęcia przez wytwórcę zewnętrznych działań korygujących dotyczących bezpieczeństwa.

W przypadku wystąpienia incydentu medycznego, zgodnie z art. 74 ust. 1 ww. ustawy fakt ten może zgłosić Prezesowi Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych każdy, kto powziął informację o incydencie medycznym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas Prezes Urzędu podejmuje działania wyjaśniające na zasadach opisanych w rozdziale 9 ustawy
o wyrobach medycznych.

Ponadto użytkownik wyrobu medycznego w przypadku jego uszkodzenia może dochodzić swoich praw z tytułu gwarancji na zasadach opisanych w karcie gwarancyjnej wyrobu oraz zasadach opisanych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodek cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.).

 

 

        Z poważaniem,

           Z upoważnienia

       MINISTRA ZDROWIA

    PODSEKRETARZ STANU

      Marek Tombarkiewicz

14 lutego 2017 r. - zapytanie w sprawie budynku dworca Podzamcze-Wieruszów.

14 lutego 2017 r. Poseł Małgorzata Zwiercan wystosowała zapytanie w sprawie budynku dworca Podzamcze-Wieruszów.

Szanowny Panie Ministrze!

W Polsce mamy zbyt wiele zaniedbanych, marnujących się zabytków. Jednym z nich jest niewątpliwie budynek dworca Podzamcze-Wieruszów.

Budynek wpisany został do ewidencji, jednak nie do rejestru zabytków. Dworzec jest świadectwem naszej historii, niestety  z dnia na dzień popada w ruinę.  Burmistrz Wieruszowa w swoim liście do mnie informuje, że ani apele do właściciela budynku, ani do konserwatora nie pomagają, a budynek nadal niszczeje.

Budynek dworca stanowi własność PKP, i jak deklaruje Burmistrz Wieruszowa, mógłby stanowić znakomity punkt na mieszkania, np. repatriantów.

W związku z powyższym chciałabym prosić o odpowiedź na pytanie:

  1. Czy Ministerstwo Kultury  i Dziedzictwa Narodowego może  pomóc Gminie Wieruszów w ocaleniu zabytkowego budynku dworca, który stałby się również symbolem polskiej pomocy dla repatriantów?

Z poważaniem

Poseł Małgorzata Zwiercan

 

W dniu 13 marca 2017 r. Poseł Małgorzata Zwiercan wystosowała zapytanie w sprawie możliwości pozyskania środków finansowych na remont budynku dworca kolejowego Podzamcze-Wieruszów..

Zgodnie z ustawą z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, dofinansowanie prac konserwatorskich, restauratorskich lub robót budowlanych jest możliwe wyłącznie przy zabytku wpisanym do rejestru zabytków. Dofinansowanie wyżej wskazanych prac odbywa się w ramach ogłaszanego programu Ochrona zabytków. Natomiast z treści zapytania nr 2162 wynika, że przedmiotowy obiekt nie jest wpisany do rejestru zabytków. Znajduje się on jedynie w gminnej ewidencji zabytków.

Z uwagi na powyższe nie ma możliwości dofinansowania remontu dworca kolejowego Podzamcze-Wieruszów, ze środków będących w dyspozycji ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.

21 listopada 2016 r. - zapytanie w sprawie dyskryminacji obywateli Polski w samolocie linii Brussels Airlines w dniu 19 listopada 2016 r. na lotnisku w Brukseli

21 listopada 2016 r. Poseł Małgorzata Zwiercan wystosowała zapytanie w sprawie dyskryminacji obywateli Polski w samolocie linii Brussels Airlines w dniu 19 listopada 2016 r. na lotnisku w Brukseli

Panie Ministrze,

19 listopada 2016 roku, na lotnisku w Brukseli z samolotu Brussels Airlines, który miał lecieć do Alicante o godzinie 14:30 zostało wyproszonych 41 obywateli Polski.
Według rzecznika Brussels Airlinnes Wencke Lemmes-Pireaux, cytowanej przez korespondentkę RMF FM Katarzynę Szymańską-Borginon „w grupie 41 pasażerów duża część osób była pod wpływem alkoholu i zachowywała się źle – groziła nawet ekipie samolotu.”
Zrozumiałe jest, ze pilot samolotu odpowiadający za bezpieczeństwo pasażerów ma prawo usunąć z pokładu samolotu osoby stwarzające jakiekolwiek zagrożenie.
W zaistniałej sytuacji nie ma mowy o zagrożeniu stworzonym przez 41 osób a jedynie przez część z nich co sugeruje, że wobec Polaków zastosowano odpowiedzialność zbiorową. Znamienne jest, że była to odpowiedzialność skierowaną wobec jednej grupy narodowościowej co może sugerować dyskryminację na tle rasistowskim.

W związku z powyższym proszę o odpowiedź na pytania:
1. Czy Ministerstwo podjęło kroki w celu wyjaśnienia zaistniałej sytuacji i ujawnienia prawdziwych powodów usunięcia z pokładu samolotu wszystkich obywateli Polski, zwłaszcza tych, którzy nie stwarzali żadnego zagrożenia dla bezpieczeństwa lotu?
2. Czy Ministerstwo zamierza lub podjęło działania zmierzające do ukarania winnych dyskryminacji obywateli Polski?
3. Czy Ministerstwo zamierza lub podjęło jakieś działania zabezpieczające Polaków przed podobnymi szykanami w przyszłości?

Małgorzata Zwiercan

21 grudnia 2018 r. Poseł Małgorzata Zwiercan dostała odpowiedź na swoje zapytanie w sprawie dyskryminacji obywateli Polski w samolocie Brussels Airlines w dniu 19 listopada 2016 r. na lotnisku w Brukseli.

  1. Czy Ministerstwo podjęło kroki w celu wyjaśnienia zaistniałej sytuacji i ujawnienia prawdziwych powodów usunięcia z pokładu samolotu wszystkich obywateli Polski, zwłaszcza tych, którzy nie stwarzali żadnego zagrożenia dla bezpieczeństwa lotu?

Konsul w Brukseli, natychmiast po otrzymaniu informacji o zdarzeniu, podjął czynności mające na celu wyjaśnienie okoliczności incydentu, m.in.  skontaktował się z rzecznikiem linii Brussels AirLines oraz posterunkiem policji federalnej na lotnisku w Zaventem. Z uzyskanych informacji wynikało, że decyzję o wyproszeniu głośno zachowujących się pasażerów (2-3 osoby) podjął kapitan samolotu. Według wyjaśnień policji pozostała część grupy zdecydowała się dobrowolnie opuścić samolot. Żadna z osób nie została zatrzymana, ukarana mandatem, ani nie kontaktowała się z konsulem.

  1. Czy Ministerstwo zamierza lub podjęło działania zmierzające do ukarania winnych dyskryminacji obywateli Polski?

Zgodnie z ustawą Prawo konsularne „Konsul udziela pomocy obywatelowi polskiemu, w szczególności w razie poważnego wypadku lub ciężkiej choroby, aresztowania lub zatrzymania tego obywatela, w razie aktu przemocy, którego ofiarą padł obywatel polski, w razie zgonu obywatela polskiego lub konieczności nagłego powrotu obywatela polskiego pozbawionego środków finansowych do Rzeczypospolitej Polskiej albo do państwa zamieszkania. Konsul podejmuje interwencje zgodnie z prawem międzynarodowym i prawem państwa przyjmującego w celu ochrony praw tego obywatela polskiego w przypadku powzięcia wiadomości o tym, że obywatel polski jest traktowany przez władze państwa przyjmującego w sposób mniej korzystny niż wynika to z przepisów obowiązujących w tym państwie, noszący znamiona dyskryminacji lub niezgodny z międzynarodowymi standardami dotyczącymi praw człowieka. Pomoc konsularna jest udzielana w niezbędnym zakresie i z zastosowaniem środków koniecznych ochrony praw i interesów obywatela polskiego”.

Powyższe zobowiązanie dotyczy jednak interwencji wobec władz państwa przyjmującego, a nie podmiotów komercyjnych, z którymi obywatel RP zawarł umowę cywilnoprawną, a taką niewątpliwie jest zakup biletu lotniczego. Wszelkie kwestie sporne mogą być rozstrzygnięte jedynie przez sąd belgijski. Konsul nie jest stroną postępowania, ani nie posiada prawa do reprezentowania strony czy podejmowania interwencji wobec podmiotu komercyjnego.

  1. Czy Ministerstwo zamierza lub podjęło jakieś działania zabezpieczające Polaków przed podobnymi szykanami w przyszłości?

Regulamin i warunki umowy dotyczące świadczenia usług przez przewoźnika są przekazywane stronie w momencie zakupu biletu lotniczego. W sytuacji faktycznego czy domniemanego naruszenia warunków umowy przez którąkolwiek ze stron, tylko sąd jest właściwy do rozstrzygania kwestii spornych bądź wątpliwych. Do czasu zakończenia sprawy, Ministerstwo Spraw Zagranicznych nie ma podstaw do uznania okoliczności tej sytuacji jako „szykany wobec obywateli polskich”.

 

 

                                                                                                      Z poważaniem,

                                                                              Z upoważnienia Ministra Spraw Zagranicznych

                                                                                                      Jan Dziedziczak

                                                                                                      Sekretarz Stanu

Ta strona używa ciasteczek Więcej informacji

The cookie settings on this website are set to "allow cookies" to give you the best browsing experience possible. If you continue to use this website without changing your cookie settings or you click "Accept" below then you are consenting to this.

Close